Forever, czyli zlepek znanych schematów, któremu nie brakuje oryginalności

Ostatnio zupełnie nie miałam czasu na blogowanie i nie będę się tu usprawiedliwiać co, dlaczego i po co. Obiecywanie poprawy chyba też nie ma sensu. Może więc od razu przejdę do tematu dzisiejszego wpisu, a mianowicie pewnego serialu stacji ABC. Bo przecież jak człowiek nie ma na nic czasu, to znaczy że ma czas na obejrzenie chociaż jednego odcinka serialu dziennie. Jak można się domyśleć nie jestem wyjątkiem od tej reguły. Przyszła jesień i wróciły z nowymi sezonami stare seriale oraz do ramówki trafiły też nowe pozycje, więc w niedługim czasie zapewne naskrobię kilka słów o serialach, które obecnie oglądam. Dziś jednak będzie o serialu, który jest dość wtórny i garściami czerpie z innych seriali, ale jest przy tym tak uroczy i wciągający, że jeżeli stacja ABC mi go skasuje to będzie mi bardzo, ale to bardzo przykro.

Forever, bo o tym serialu jest mowa, opowiada historię dr Henrego Morgana, który pracuje w kostnicy i pomaga nowojorskiej policji w rozwiązywaniu zagadek morderstw. Morgan nie jest jednak zwykłym koronerem. To niezwykle inteligentny mężczyzna, który ma na karku ponad 200 lat i chce w końcu rozwiązać zagadkę, która trapi go przez prawie całe jego życie, czyli jak przestać być nieśmiertelnym.

Wspominałam na początku, że serial na pierwszy rzut oka wydaje się być do bólu wtórny i na każdym kroku można go przyrównywać do kolejnych seriali. Od razu nasuwa się skojarzenie z Castle, bo Henry pomaga w rozwiązywaniu spraw pięknej pani detektyw Jo Martinez, która jest inteligentną, ambitną policjantką. Nie można też uniknąć porównania do New Amsterdam. Henry badając zwłoki jest jak Bones, albo jak policjanci z CSI, wszak żaden szczegół mu nie umknie. Jeżeli jestem przy Bones to Forever ma jeszcze jedną rzecz wspólną z tym serialem, a mianowicie aktora – Joel David Moore w Bones grał stażystę, a tu gra asystenta dr Morgana. Trudno więc powstrzymać się od porównań. Henry zauważa też z ogromną łatwością szczegóły, na które zwykli ludzie nie zwracają zbyt wielkiej uwagi, a które dużo mówią o drugiej osobie, jest więc kimś na kształt Sherlocka Holmesa i Patricka Jane'a z Mentalisty. Najlepszy przyjaciel Henrego, Abraham też ma dość ciekawą historię, która mi przypomina trochę tę z Moonlight.

Jak widać podobieństw do innych seriali jest cała masa. Dlaczego więc Forever jest ciekawym serialem? Przede wszystkim dlatego, że potrafi się dobrze sprzedać i ma dobrze napisaną postać pierwszoplanową. Scenarzyści ze zlepku dość ogranych motywów stworzyli coś oryginalnego, co nadal potrafi wciągnąć i pozwolić widzowi zapomnieć o rzeczywistości na czas trwania odcinka. Formuła serialu jest również dość oklepana. W końcu Forever jest proceduralem, więc w każdym odcinku dr Morgan współpracuje przy innej sprawie, a widz powoli poznaje historię jego i jego współlokatora. Oczywiście jak w każdym tego typu serialu musi być jakiś główny zły/tajemniczy człowiek sezonu/serialu, który przewija się gdzieś w tle i miesza w spokojnym życiu głównego bohatera.

Dużym plusem serialu jest humor, który jak dla mnie jest trafiony w punkt. Jak na razie w każdym odcinku jest jakiś subtelny żart, który tyczy się rozwiązywanej sprawy, ale przy tym ciekawie odnosi się do nieśmiertelności Henrego, co sam bohater zawsze zauważa z dość zabawnym wyrazem twarzy. Jeżeli jestem przy nieśmiertelności to niesie ona ze sobą pewne przykre dla głównego bohatera konsekwencje. Możecie jednak odetchnąć z ulgą, bo Henry ani nie jest wampirem, ani nie świeci się w słońcu. Otóż dr Morgan kiedy umiera, to znika z miejsca wypadku/śmierci i odradza się w wodzie. Z tą wodą jest jednak mały problem, gdyż bohater budzi się w rzece nagi, a do domu przecież trzeba jakoś wrócić...

Główną rolę w serialu gra Ioan Gruffudd, którego zupełnie nie kojarzę z żadnego filmu, a kilka produkcji z jego udziałem widziałam, co jest trochę dziwne. Cóż, po Forever na pewno go zapamiętam, bo już dawno żaden aktor grający w serialu nie zrobił na mnie takiego pozytywnego wrażenia jak Gruffudd. Dr Morgan w jego wykonaniu to postać, której nie da się nie lubić. Raz zachowuje się jak duże dziecko, by za chwilę przyjąć postawę poważnego, wykształconego arystokraty wypowiadającego się niby w znanym języku, a jednak używającego zbyt mądrych słów dla przeciętnego człowieka. Gruffudd tworzy na ekranie idealny duet z Juddem Hirschem, który wciela się w postać współlokatora Henrego. Ta dwójka tworzy na ekranie mój nowy ulubiony bromance. Na razie przy tej dwójce, Alana De La Garza w roli detektyw Jo Martinez wypada dość blado, ale mam nadzieję, że wraz z rozwojem akcji aktorka dostanie trochę więcej do grania.

Forever zdecydowanie wywalczył sobie miejsce w moim jesiennym serialowym rozkładzie jazdy. Serial bardzo przypadł mi do gustu i mam nadzieję, że nie zostanie zdjęty z anteny, bo oglądanie go przynosi mi zbyt wiele radochy, by ktoś mógł mi go skasować.