poniedziałek, 31 sierpnia 2015

Oglądanie filmów to nie hobby, czyli w obronie kinomanów

Dzisiejszy wpis, jak tytuł wskazuje nie będzie traktował o żadnym filmie, ani książce, ani serialu, a będzie się odnosił do sytuacji, która nie tak dawno mnie spotkała. Dowiedziałam się bowiem od dobrej znajomej z czasów licealnych, że oglądania filmów nie można nazwać hobby, bowiem jest to jedynie sposób marnotrawienia czasu i uciekania od problemów z życia codziennego. Do tego oglądanie filmów zupełnie nie rozwija i nie dostarcza żadnej wiedzy. Filmy można więc traktować jedynie jako formę rozrywki, po którą sięga się od czasu do czasu. Idąc dalej tokiem myślenia ów znajomej, okazało się również, że powinnam się wstydzić że znam dużo nazwisk aktorów i reżyserów i potrafię połączyć ich z filmami, w których występowali. Szczytem zaś mojego kulturowego upadku jest to, że w przypadku niektórych aktorów czy aktorek kojarzę ich drugie połówki. Kiedy dołożymy do tego fakt, że lubię oglądać seriale i nie są to w większości seriale z wyższej półki, to możemy zobaczyć jak bardzo się stoczyłam. Bo oglądanie filmów, seriali czy też czytanie lżejszych powieści nie może być uznane jako hobby. Pytam się więc moi drodzy miłośnicy filmów i książek, co my właściwie robimy ze swoim życiem?

piątek, 28 sierpnia 2015

The Man from U.N.C.L.E., czyli świetne wakacyjne kino

Od chwili kiedy zobaczyłam zwiastun nowego filmu Guy'a Ritchie'go wiedziałam, że nawet nie ważne czy będzie się palić czy walić, muszę się zmobilizować i trafić na salę kinową na seans The Man from U.N.C.L.E. Nie potrafię wytłumaczyć co aż tak zachwyciło mnie w tym zwiastunie, że zapałałam tak ogromną potrzebą zobaczenia tego filmu. Jak się okazało mój „pozwiastunowy” entuzjazm nie był przedwczesny ani nietrafiony, bo szpiegowskie kino Ritchie'go było dokładnie tym czego od tego filmu oczekiwałam. Było ciekawie, intrygująco i momentami bardzo, ale to bardzo zabawnie, a do tego już od dłuższego czasu nie słyszałam w kinie tak świetnego soundtracku.

Akcja The Man from U.N.C.L.E. rozgrywa się we wczesnych latach 60-tych. Okazuje się, że światu grozi ogromne niebezpieczeństwo ze strony tajemniczej kryminalnej organizacji, która dąży do stworzenia broni jądrowej. W tej sytuacji rywalizujące ze sobą potęgi USA i Rosji muszą połączyć siły by pokrzyżować plany owej organizacji. W tym celu wysyłają do akcji swoich najlepszych agentów: agenta CIA Napoleona Solo i agenta KGB Illya Kuryakina, którzy wraz z pomocą córki naukowca współpracującego z kryminalną organizacją mają doprowadzić do zniszczenia broni.

piątek, 21 sierpnia 2015

In your eyes, czyli film z Zoe Kazan znowu nie zawodzi

Nie wiem czy pisałam już o tym na tym blogu, ale uwielbiam filmy z Zoe Kazan. Każdy film z jej udziałem, po który sięgam okazuje się być dobrym filmem, a na dodatek filmem, który na pewno poprawi mi nastrój. Do tego zazwyczaj są to produkcje z naprawdę ciekawą fabułą, która w najważniejszych momentach nie zawodzi. Moim skromnym zdaniem uważam, że Kazan jest aktorką, której karierę warto jest śledzić, bo dziewczyna ma nosa do wybierania ciekawych produkcji. Stety czy może dla niektórych niestety, są to w większości produkcje niskobudżetowe, co mi zupełnie nie przeszkadza, bo lubię indie movies, ale zdaję sobie sprawę, że nie wszyscy przepadają za filmami pokazywanymi na festiwalach typu Sundance. Czasami jednak warto jest zrobić wyjątek i skusić się na takiego „indyka”, gdyż można się pozytywnie zaskoczyć. Takim właśnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem może się dla niektórych okazać In your eyes.

Film Briana Hilla, do którego scenariusz napisał Joss Whedon, opowiada historię dwójki obcych sobie ludzi, między którymi rodzi się dziwna, telepatyczna więź. Owa więź mentalna i emocjonalna sprawiła, że życie Rebecki i Dylana nigdy nie było normalne i raczej już normalne nie będzie, gdyż owej więzi najwidoczniej nie da się zerwać.

środa, 19 sierpnia 2015

Sense8, czyli bardzo dobry pomysł i świetne wykonanie

(źródło)
Jak można się domyśleć, moja nieobecność na blogu nie jest jednoznaczna z odcięciem się od wytworów kultury popularnej. Jeszcze w miarę orientuję się w nowościach, których dostarcza telewizja i kina, chociaż z tymi drugimi jest już trochę gorzej. Niemniej jednak udało mi się w ostatnim czasie obejrzeć kilka seriali (lub dokończyć dawno zaczęte produkcje) i mam zamiar naskrobać tutaj o nich kilka słów (a raczej więcej niż kilka, ale kilka ładniej brzmi...). Oczywiście żeby nie było tak nudno, znajdzie się też kilka filmów, które chciałabym Wam polecić, więc notek filmowych też możecie się spodziewać, miejmy nadzieję w nie tak dalekiej przyszłości. Kończąc te ogłoszenia parafialne, przejdę od razu do rzeczy. A mianowicie do zachęcenia Was do dania szansy jednemu z nowszych dzieci Netflixa, czyli Sense8.

Serial opowiada o losach ósemki bohaterów, którzy są sobie obcy, dzielą ich miliony kilometrów, ale łączy ich jedna rzecz. W wyniku pewnego dziwnego zdarzenia, odkrywają że są ze sobą połączeni mentalnie. Jak można się domyśleć takie odkrycie przewraca ich życie do góry nogami i wcale nie sprawia, że staje się ono lepsze, a przede wszystkim bezpieczniejsze. Okazuje się, że na osoby takie jak oni, polują inni, którzy uważają ich za zagrożenie dla istniejącego porządku świata. 

czwartek, 13 sierpnia 2015

Twarzą w twarz z A, czyli Big A reveal po raz drugi



Jak widać czego dobry film nie mógł dokonać, tego dokonał bzdurny serial. A chodzi mi oczywiście o przywołanie blogera z powrotem do klawiatury. Nie będę się tłumaczyć z przerwy w pisaniu tutaj, bo nie widzę w tym sensu, wszak widać że systematyczne publikowanie postów nie należy do moich mocnych stron. Wracając jednak do tematu dzisiejszego, pisanego trochę na kolanie, postu, muszę przyznać że z jednej strony jestem pod wrażeniem, że w końcu twórcy Pretty Little Liars postanowili dać A twarz i całą „mroczną” historię, a z drugiej strony jestem rozczarowana tym kim jest ów Charles/A i jego dziurawą jak sito smutną historią życia.

Oczywiście dalej znajdują się spoilery do letniego finału PLL.