Marsjanin Andy Weir, czyli jak przetrwać na Marsie

(źródło)

Do powszechnie chwalonych książek podchodzę ostatnio z ogromnym dystansem. Zimowa opowieść Helprina nauczyła mnie, że nie zawsze warto ślepo ufać internetowym recenzjom. Dlatego do lektury Marsjanina zasiadłam z otwartym umysłem, ale bez większych oczekiwań. I chyba takie nastawienie wyszło mi na dobre, bo powieścią Weira jestem po prostu zachwycona. Dawno nie bawiłam się tak dobrze czytając książkę, w której nagromadzenie terminów naukowych byłoby tak duże (może dlatego, że do tej pory takie nagromadzenie trudnych pojęć spotykałam w artykułach naukowych, które do zabawnych nie należą...).

Na starcie, o fabule książki należy wiedzieć tylko tyle, że głównym bohaterem jest Mark Watney, astronauta, biolog i inżynier. A także to, że Mark miał pecha i niestety załoga misji, z którą wyruszył badać czerwoną planetę, zostawiła go, bo myśleli że ich kolega umarł podczas burzy pisakowej, a z kolei ta, nie pozwalała im zostać dłużej na Marsie, by go odnaleźć. Watney miał jednak przysłowiowe szczęście w nieszczęściu, bo przeżył, z czym niestety wiązało się sporo komplikacji... 

Przede wszystkim książka ta nie miałaby prawa bytu, gdyby nie świetnie napisany główny bohater. Watney jest postacią zabawną, która potrafi śmiać się sama z siebie i dostrzegać ironię w sytuacji, w której się znalazła. Jest także bohaterem, który się nie poddaje i nawet w najgorszych chwilach stara się dostrzec pozytywy i jakoś rozwiązać kolejny problem. A problemów Mark ma co niemiara. Ogólnie Watneya nie da się nie darzyć sympatią już od pierwszych stron powieści. W jego przypadku narracja pierwszoosobowa zupełnie nie przeszkadza i nic nie ujmuje książce. Szczerze mówiąc wpisy Watneya do dziennika pokładowego były najlepszymi fragmentami Marsjanina.

We wstępie tego wpisu wspominałam, że w książce jest dość spore nagromadzenie terminów naukowych, a co za tym idzie, jest też duża liczba krótkich opisów różnych zjawisk fizycznych i chemicznych. Jeżeli tylko to powstrzymuje Was przed sięgnięciem po powieść Weira, to możecie przestać się obawiać i zacząć czytać. Wszystko jest w miarę sprawnie i prosto wytłumaczone, a do tego, tak naprawdę nie trzeba wszystkiego zrozumieć, żeby cieszyć się rozwojem akcji. A muszę przyznać, że akcja dość szybko postępuje do przodu i zakładam, że większość czytelników raczej nie ma ochoty próbować zagłębiać się w zagadnienia z chemii czy fizyki. Chociaż ja przyznaję się bez bicia, że czasami przerywałam czytanie by zastanowić się czy to naprawdę by się tak zachowało, albo czy taki proces przebiegałby tak a nie inaczej. Ale to jestem ja, moje wykształcenie związane po trochu z fizyką, nie pozwoliłoby mi przejść obok takich zagadnień obojętnie. Na ogromny plus zaliczyłabym także to, ile informacji na temat Marsa, a także wypraw kosmicznych można przyswoić czytając powieść Weira.

Marsjanin to jedna z lepszych powieści jakie udało mi się przeczytać w minionym 2015 roku. Mam nadzieję, że w tym roku trafię na równie dobrze napisane, ciekawe i zabawne książki, jak ta pióra Andy'iegoWeira. Tego życzę sobie i oczywiście Wam w tym nowym roku - 2016.